“Mənə aid olmayan bir həyatı daşıyıram” – Məsuliyyətlərin İçində Yadlaşmaq

Həyatını yerinə yetirirsən, amma yaşamırsan. Öz səsini itirdiyin, məsuliyyət adlandırılan yad rolların içində boğulursansa, bəlkə də bu yük sənə aid deyil.

#Psixologiya Avq 1, 2025 0 21 Siyahıya əlavə et

“Mənə aid olmayan bir həyatı daşıyıram” – Məsuliyyətlərin İçində Yadlaşmaq

“Hər şeyi edirəm, amma heç nə mənə aid deyil.”
“Sanki həyat yaşamaq üçün deyil, sadəcə yerinə yetirmək üçündür.”

Bəzən həyat yavaş-yavaş səni üzündən tanımadığın bir varlığa çevirir. İşləyirsən, danışırsan, cavab verirsən... amma bu sözlər, bu öhdəliklər, bu rollar — heç biri səndən doğmur. Sən bir sistemin vidalarından birinə çevrilmiş olursan. Hərəkət edirsən, amma yaşamırsan.

Seçimlər çoxdur, amma heç biri sənə aid deyil

Müasir həyat bizə sonsuz seçim imkanı təqdim edir: hansı ixtisas, hansı telefon, hansı serial, hansı özünüinkişaf kursu... Amma bu bolluq içində sən bəzən öz seçimini yox, sistemin təklif etdiyini seçirsən.

Çünki əslində sənə seçim deyil, idarə edilə biləcək azadlıq verilir. Beləliklə sən “özüm seçdim” deyərək, sadəcə daha incə zəncirlərlə bağlanırsan.

Məsuliyyət adı altında özünü itirmək

İnsan “yetkin” olanda, ona deyilir: məsuliyyətli ol. Amma məsuliyyət çox vaxt qorxunun rasionallaşdırılmış formasıdır.

– Etməliyəm, çünki gərəkdir.
– Qalmalıyam, çünki başqasını düşünməliyəm.
– Susmalıyam, çünki mənə yaraşmaz.

Beləcə sən öz ehtiyaclarından imtina edərək, başqalarının rahatlığını qorumağa başlayırsan. Özünü sıxışdıraraq, “düzgün” biri kimi yaşayırsan. Amma içində bir səs hər gün zəifləyir...

Carl Jung deyirdi:

“Maskanı çox uzun taxsan, bir gün altında kimin olduğunu unudarsan.”

Yük sənə aid deyilsə, onu daşımaq güc deyil, boyun əyməkdir

İnsan tükənəndə çox zaman “çox işlədim” deyir. Amma bəzən insan səhv yükü daşıdığı üçün tükənir. Sənin daşıdığın məsuliyyət, öz içindən doğubmu? Yoxsa sadəcə “belə olmalıdır” deyə götürmüsən?

Əgər bir həyat tərk etdiyin hisslərini diri saxlayırsa, sən sadəcə yaşamağa çalışırsan – amma sən yaşamırsan.

Azadlıq: Qarşı çıxmaqla yox, özünü xatırlamaqla başlayır

Azad olmaq hər şeyə qarşı çıxmaq deyil. Bəzən sadəcə dayanmaqdır. Özünə sual verməkdir:

Mən bu yolu niyə seçdim?
Bu yolda nə zamandır yoxam?
Mən bu həyatda hara sığmıram?

Sən hər şeyi yerinə yetirə bilərsən. Amma özünə xəyanət etmisənsə, qazandığın hər şeyin çəkisi boş görünəcək.

Həyat sənə aid deyilsə, sənin deyil

İnsan sadəcə yaşadığı üçün yox, yaşadıqlarını özü seçdiyi üçün var olur. Əgər etdiyin hər şey, sənin içindən yox, başqalarının gözləntisindən doğursa — bu həyat sənə aid deyil.
Onda yavaşla. Sus. Və öz səsini axtar. Çünki o səs səni yaşadacaq yeganə şeydir.